این مقاله در اوایل روی کار آمدن دولت خاتمی نگارش شده و آنتونی کردزمن، تحلیلگر ارشد آمریکایی در این مقاله اعتقاد داشت که اگر چه تصویر هر یک از دو کشور ایران و آمریکا نزد دیگری بسیار زشت و غیرقابل تحمل است اما، دلایل کافی وجود دارد که هر دو نسبت به گذشته اغماض نمایند. ادله ای که مؤلف برمی شمارد عموما منافع راهبردی ای است که نصیب طرفین میشود. به همین خاطر است که دیپلماسی نیز نقش برجسته ای یافته و پرداختن به گفتگوهای انتقادی میتواند گام مؤثری ارزیابی شود. بر این اساس اگر چه روابط دو کشور در آینده نزدیک دوستانه نخواهد بود، اما مؤلف بر آن است که حرکتی در دو کشور به سوی یک توافق استراتژیک آغاز شده است. روندی که در حوزه های مختلف و بویژه اقتصادی قابل مشاهده است. در مجموع نویسنده بدون انکار پیشینه عملکرد نامطلوب آمریکا در ایران، بر آن است تا ادله ای را برای ضرورت نادیده انگاشتن این سابقه ارایه دهد.
| انتشار یافته در؛ | فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره ۸-۷، بهار و تابستان ۱۳۷۹ |
| ایران و ایالات متحده آمریکا: دستور کاری برای همکاری https://quarterly.risstudies.org/article_1228_182.html |
