هدف این مقاله، بررسی مهمترین مؤلفه های مؤثر بر چشم انداز سیاسی جنبشهای انقلابی عربی و چالشهای پیش روی الگوی نوین دولت در خاورمیانه عربی می باشد. نگارنده بر این بوده که؛ در مرحله گذار به دولت مدنی، مؤلفه هایی مانند ماهیت دولت و نوع واکنش رژیم سیاسی به جنبش انقلابی، نوع ائتلاف یا انشقاق گفتمانهای فکری سیاسی نوگرا با احزاب سنتی اسلامگرا، بی طرفی یا نوع مداخله نیروهای مسلح، و کیفیت تأثیرگذاری عوامل فراملی، منجر به سه الگوی گذار نسبتاً مسالمت آمیز در مصر و تونس، جنگ داخلی در لیبی و مبارزات مسلحانه در سوریه و یمن و آغاز اصلاحات ساختاری تدریجی در اردن و مراکش شده است.
| انتشار یافته در؛ | فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره ۵۲، تابستان ۱۳۹۰ |
| قابل دسترسی در | جنبشهای انقلابی عربی؛ چشم اندازها و چالشهای الگوی نوین دولت http://www.quarterly.risstudies.org/article_855.html?lang=fa |
